معنی ناخوش کردار - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(خَوشْ / خُشْ)

کریه المنظر. بدصورت. که روئی خوش ندارد. صاحب منتهی الارب آرد: قفدر، زشت پیکر ناخوش دیدار

(صَ / صِ قَ کَ دَ)

ناگوار ساختن. تباه کردن:
بکوشد ز بهر درم پنج و شش
که ناخوش کند بر دلش روز خوش.
فردوسی.
مگر سیستان را پر آتش کنیم
بر ایشان شب و روز ناخوش کنیم.
فردوسی

(خوَشْ / خُشْ کِ)

خوش عمل. خوب کردار. خوب رفتار. با عمل خوش. خوش رفتار. مقابل بدکردار

(دَ بَ)

در تداول، که بیماردار است. که بیمارداری می کند. که پرستاری بیماری بعهدۀ اوست

بدصورت زشت روی

تباه کردن ناگوارساختن: بکوشد زبهر درم پنج و شش که ناخوش کند بر دلش روز خوش. (شا) مقابل خوش کردن

آنکه بیمارداراست کسی که پرستاری بیماری را بعهده دارد

ناخشنود کردن، ناراضی کردن، ناراحت کردن

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما